Hoe kijkt Jezus vandaag naar de Maria’s van nu, die in stilte getuigen van zijn liefde? Jezus kijkt nog steeds zo. Het zijn de mannen en vrouwen die in stilte hun buren helpen, die een maaltijd brengen aan een zieke vriend, die jarenlang trouw blijven bidden voor een kind dat is afgedwaald. Zij zijn degenen die, zoals Maria van Klopas, staan in de schaduw van het kruis – hun ogen gericht op Jezus – zelfs als niemand hen opmerkt. Maar Jezus ziet hen.
Hij ziet de vrijwilliger die werkt achter de schermen, zonder ooit applaus te ontvangen. Hij ziet de alleenstaande moeder die, ondanks haar vermoeidheid, haar kinderen met liefde en geloof opvoedt. Hij ziet de jonge vrouw of man die worstelt met onzekerheid, maar toch kiest om goed te doen. Deze Maria’s zijn overal: in onze kerken, onze buurten, onze wereld. Ze zijn degenen die, buiten de schijnwerpers, het koninkrijk van God bouwen met hun stille, standvastige liefde. Niet gezien door de wereld, maar diep gekend door Hem.
Er zijn zoveel Maria’s in onze wereld. Jezus kijkt vast naar hen met een glimlach van herkenning. Met ogen vol liefde zegt Hij tot de stille Maria’s van vandaag: ‘Jij doet ertoe!’ Want in zijn koninkrijk is geen enkele daad van liefde te klein, geen enkele getuige te onbeduidend. Hun verhaal, hoe summier of verborgen ook, nodigt ons uit om opnieuw te leren kijken. Naar de stille helden in ons eigen leven: de mensen die blijven, dragen, bidden en liefhebben; die ons ongemerkt dichter bij Christus brengen. Neem een moment om hen te bedanken. Want zoals Maria van Klopas toen, zijn zij de stille getuigen van vandaag: de ruggengraat van Gods koninkrijk.