‘Daarom zal ik veel liever roemen in mijn zwakheden, opdat de kracht van Christus in mij komt wonen. (…) Want als ik zwak ben, dan ben ik machtig’ (2 Korintiërs 12:9-10)

Als wij de muren rondom ons hart willen neerhalen, dan is het belangrijk dat wij ervoor kiezen om kwetsbaar te zijn. Op een dag bezocht ik een voorganger die voor de tweede keer in een burn-out terecht was gekomen. God had me veel liefde voor deze man en zijn gezin gegeven. Behalve een bos rozen meende ik ook een persoonlijk woord van God voor hem te hebben. Ik mocht hem vertellen dat Gods plan met zijn leven nog niet voorbij was. God wilde hem tot een geestelijke vader voor velen maken. ‘Op voorwaarde dat je een mens zonder geheimen gaat worden,’ vertelde ik hem. ‘Deel je fouten, je tekortkomingen en je angsten met anderen en ook met je gemeente. Verstop je niet langer in je ivoren toren maar stel je kwetsbaar op. Dan zal God je overvloedig kunnen zegenen.’

Zijn dochter hoorde mijn woorden en stelde de vraag: ‘Maar hoe doen we dat dan? We kennen niemand die ons hierin is voorgegaan!’ De angst om door de kerk en christelijke vrienden afgeschoten te worden was groter dan de moed om uit de ivoren toren te stappen. Kort daarna is het helemaal misgelopen.

Hoe zwakker we ons opstellen in een relatie hoe sterker de relatie wordt! Kwetsbaarheid is kracht. Paulus zei: ‘Als ik zwak ben, dan ben ik machtig’ (2 Korintiërs 12:10). Als we willen dat onze relatie hecht en sterk wordt, dan moeten we ons vooral kwetsbaar naar elkaar opstellen. Als we samen hebben gelachen en gehuild ontstaat er een band die niet makkelijk te verbreken is!

Als wij ervoor kiezen om ons kwetsbaar op te stellen, dan kiezen we er ook voor om pijn te voelen. Toen ik een aantal jaren geleden zelf door een snoeiproces ging, voelde ik me zeer kwetsbaar en naakt. God had tot me gesproken dat ik wel een leider was geweest, maar geen vader. Ik begreep wat Hij bedoelde. Leiders hebben volgelingen nodig, vaders niet. Wat een vader ook zegt of doet, hij blijft altijd vader in relatie tot zijn kinderen. Vader zijn zegt niets over wat je doet (positie), maar over wie je bent (identiteit).

In deze periode maakte ik heel bewust de keuze om me kwetsbaar op te stellen. Ik wist dat deze tijd bepalend zou zijn voor de rest van mijn leven. Ik vroeg om een voorzichtige behandeling en benadering, maar al gauw kwam de pijn van mijn medewerkers naar boven en voelde ik hoe hun woorden mij als pijlen troffen. Meerdere keren heb ik op het punt gestaan om het bijltje erbij neer te gooien. Hier had ik niet om gevraagd. Maar God wilde dat ik de pijn zou voelen. De pijn die ik hen in mijn verwond zijn had aangedaan opdat ik nooit meer in het oude patroon zou terugvallen. In die tijd heb ik ontdekt dat God ons verandert als we in onze pijn, wanhoop en radeloosheid de juiste keuzes maken en besluiten door de pijn heen te gaan en te sterven aan onze oude ik.

Toen ik een week les gaf op een Bijbelschool vroeg de schoolleider of hij mij onder vier ogen kon spreken. Hij vertelde dat hij verliefd was geworden op één van de studentes. Hij stelde zich zeer kwetsbaar op en vroeg: ‘Moet ik mijn vrouw vertellen dat ik gevoelens voor een andere vrouw heb?’ Andere leiders hadden hem geadviseerd dit niet met zijn vrouw te delen. Hij had zijn strijd met hen gedeeld, ze hadden samen ervoor gebeden, dat was genoeg. Als hij zijn strijd met zijn vrouw zou delen, zou hij haar daar onnodig pijn mee doen. Ik vertelde de man dat als hij deze gevoelens voor zijn vrouw zou

verzwijgen hij altijd een geheim met zich mee zou dragen. Natuurlijk zou de bekentenis haar pijn doen. Maar als we een mens zonder geheimen en muren willen worden, dan zullen we kiezen voor de pijn omdat we weten dat, wanneer onze tranen samenvloeien, onze zielen samensmelten tot een onverbrekelijke band en Gods liefde onze harten kan genezen. Dezelfde avond mocht ik hier getuige van zijn.

In de loop der jaren heb ik ontdekt dat wij best van onze problemen verlost willen worden, maar dan slikken we het liefst een pilletje in de illusie dat hierdoor onze problemen verdwijnen. Dat lijkt zoveel gemakkelijker dan door de pijn en gebrokenheid heen te gaan, waardoor wij werkelijk veranderen.

Uit: Bevrijd van banden